بازيافت آلودگی های الكترونيكی

رشد و توسعه تولید تجهیزات الکتریکی و الکترونیکی از یک سو و عمر مفید کوتاه این تجهیزات از سوی دیگر باعث ایجاد حجم زیادی از زباله های الکتریکی و الکترونیکی شده است. اگرچه روش های کلی مانند دفع و سوزاندن برای دفع این زباله ها وجود دارد، اما این روش ها هم از نظر اقتصادی و هم از نظر زیست محیطی دارای معایبی هستند. زباله های الکترونیکی از نظر مواد و ترکیبات تشکیل دهنده بسیار متنوع و پیچیده هستند و آمار منتشر شده توسط سازمان های مختلف حاکی از حجم زیاد این زباله ها است. بنابراین برای بازیافت موثر این زباله ها نیاز به مدیریت کارآمد، زیرساخت مناسب و برنامه ریزی منسجم است. امروزه بسیاری از کشورها و سازمان ها قوانینی را برای استفاده مجدد، بازيافت آلودگی های الكترونيكی وضع کرده اند تا دفع و دفع آنها را کاهش دهند. خوشبختانه اقدامات موثری در این زمینه در کشورمان ایران انجام شده است. در این تحقیق سعی شده است تا زباله های الکترونیکی از ابعاد مختلف مانند میزان و ترکیب زباله های الکترونیکی، مزایای بازیافت، مراحل کلی فرآیند بازیافت و مدیریت پسماند به اختصار بررسی شود. در این مقاله قصد داریم شما را با روش های دفع و بازيافت آلودگي های الكترونيكي و خطرات ناشی آشنا کنیم.

سوزاندن مواد زايد الكترونيكی

سوزاندن مواد زايد الكترونيكی جامد شهری فرآیندی است که در آن زباله های جامد سوزانده شده و به خاکستر تبدیل می شوند و باقیمانده زباله ها یا گازهای کم خطر تبدیل می شوند. در این روش حجم زباله تا 90 درصد کاهش می یابد. این روش در شهرهایی که با مشکل کمبود زمین مواجه هستند استفاده می شود. از این دستگاه علاوه بر کاهش حجم می توان برای کاهش یا از بین بردن خواص سمی مواد نیز استفاده کرد. در هنگام دفع زباله های الکترونیکی، مقدار قابل توجهی مواد در محیط خارج از شهر و در کنار رودخانه ها انباشته می شود. دود ناشی از احتراق آنها منطقه وسیعی را آلوده می کند. از آنجایی که تنوع مواد موجود در الکترونیک ضایعات بسیار زیاد است، سوزاندن آنها خطرناک است. به عنوان مثال، هنگامی که ضد شعله ها سوزانده می شوند، مس به عنوان یک کاتالیزور برای تولید دیوکسین و همچنین سوزاندن ضد شعله ها در مدار عمل می کند. در دماهای پایین 800 تا 600 درجه سانتی گراد، می تواند منجر به تولید دیوکسین های بسیار سمی مانند PBDF و PBDD شود. طبق گزارشی در ایالات متحده، سوزاندن کامپیوتری ضایعات بزرگترین منبع دیوکسین در ایالات متحده، کانادا و یکی از بزرگترین منابع فلزات سنگین در جو است. با توجه به اینکه سوزاندن زباله یکی از مهم ترین روش های دفع زباله است و در دهه های اخیر انتشار دیوکسین ها و فوران ها (2 PCDD 1 / PCDF) یکی از معایب اصلی این روش بوده است.

بنابراین سوزاندن ضایعات کامپیوتر به دلیل تنوع مواد و عناصر موجود در آن باعث انتشار آلاینده های مختلف که اغلب سمی هستند در هوا می باشد که هم اثرات مخربی بر محیط زیست و هم بر سلامت موجودات زنده دارد. همچنین کنترل و حذف این آلاینده ها نیز هزینه بر است.

دفن بهداشتی آلودگی های الكترونیکی

دفن بهداشتی آلودگی های الكترونیکی حفر زمین و دفن مواد در آن به گونه ای است که مواد به طور کامل از محیط اطراف جدا شده و احتمال آلودگی آب، خاک و هوا در حال حاضر و آینده به صفر می رسد. برای انجام چنین دفع بهداشتی، در مرحله اول، زمین محل دفن زباله باید از نظر آب زیرزمینی و نوع خاک دارای شرایط خاصی باشد. در چنین سرزمینی با رعایت اصول آماده سازی و مسائل فنی می توان به ایجاد محل دفن بهداشتی امیدوار بود. بنابراین اولین قدم در ایجاد یک دفع بهداشتی مکان یابی است. انتخاب مکان مناسب از بسیاری از مشکلات فنی و زیست محیطی که ممکن است در آینده ایجاد شود جلوگیری می کند. نفوذناپذیری محل دفن زباله شرط اصلی دفن زباله های کامپیوتری است. تقریباً چنین مکانی وجود ندارد. به عبارت دیگر، در درازمدت، تمامی محل های دفن زباله، حتی آنهایی که بهترین طراحی و ساخت را دارند، نفوذ ناپذیری خود را از دست می دهند. مطالعات نشان داده است که در محل های دفن زباله مانیتورها، لوله های پرتو کاتدی در محل دفن زباله وجود دارد. مقادیر قابل توجهی سرب وارد شیرابه محل دفن می شود. محل دفن نه تنها شیرابه، فلزات سنگین و عناصر آنها را به محیط مرتفع نفوذ می کند، بلکه امکان آتش سوزی در این مکان ها را نیز فراهم می کند. دفن زباله های کامپیوتری و نفوذ شیرابه باعث آلودگی آب های زیرزمینی و خاک می شود. بنابراین تا حد امکان باید از دفن زباله های کامپیوتری بدون پردازش و بازیافت خودداری شود.

بازيافت مواد زايد الكترونیکی

امروزه بازیافت و بازیافت راه حل اصلی در برخورد با انواع زباله ها می باشد. بنابراین بازيافت مواد زايد الكترونیکی در بسیاری از کشورهای صنعتی و حتی برخی از کشورهای جهان سوم مانند هند به طور جدی مورد توجه قرار گرفته و اجرا می شود.ضایعات عبدی یکی از خریدار ضایعات الکترونیکی میباشد.
1- روش تجزیه زیستی: یکی از فناوری های نوینی که به عنوان روشی مناسب در بازیافت زباله های الکترونیکی مورد توجه قرار گرفته است، استفاده از روش تجزیه زیستی است. در این روش از میکروارگانیسم ها برای بازیافت فلزات سنگین استفاده می شود که هزینه کمتری نسبت به روش های دیگر دارد و آلودگی شیمیایی ناشی از بازیافت زباله های الکترونیکی را به میزان قابل توجهی کاهش می دهد. بسیاری از محققان ژاپنی استفاده از مواد زیست تخریب پذیر را در ساخت تراشه های الکترونیکی در مقیاس بزرگ مطالعه کرده اند. این مواد که بر اساس ترکیبات گیاهی تولید می شوند، از موادی مانند پلی لاکتیک اسید که از ذرت به دست می آید و به راحتی زیست تخریب پذیر است، به دست می آیند. علاوه بر این، احتراق چنین موادی گازهای سمی تولید نخواهد کرد. این گروه از محققان امیدوارند با استفاده از مواد زیست تخریب پذیر تجهیزات الکترونیکی جدیدی را به بازار عرضه کنند که به راحتی در چرخه های طبیعی بازیافت شوند و هیچ عواقب نامطلوبی از بازیافت الکترونیکی نداشته باشند. با توجه به آنچه گفته شد، می توان نتیجه گرفت که گروه تجهیزات الکترونیکی قابل بازیافت به عنوان یک کالای مصرفی با ارزش محسوب می شوند و اگر قابل بازیافت و استفاده مجدد نباشند، زباله های الکترونیکی خواهند بود. گفته می شود؛ زیرا اجزای آنها سمی هستند و زیست تخریب پذیر نخواهند بود.

بازیافت به روش استفاده از ژل سلولزی

در سال های اخیر اقدامات زیادی در کشورهای مختلف برای کاهش حجم زباله های الکترونیکی و استفاده از روش های مناسب در تولید تجهیزات الکترونیکی انجام شده است، اما همچنان در بسیاری از کشورهای در حال توسعه مانند چین، کارگران مجبور به امرار معاش هستند. بیماری. ماسک‌های تنفسی ناشی از انتشار این آلاینده‌ها در محیط، دست و پنجه نرم می‌کنند و از خطرات تماس مستقیم با این نوع زباله‌ها غافل هستند. دانشمندان ژاپنی ادعا می کنند که کاغذ روزنامه یکی از مهم ترین اجزای فرآیند بازیافت طلا و سایر فلزات گرانبها از زباله های صنعتی است. آنها ابتدا روزنامه های قدیمی را خرد کردند و از آنها خمیر درست کردند. سپس با افزودن چند ماده شیمیایی مانند کلر و فرمالدئید ژل کاغذی درست کردند و با خشک کردن ژل آن را به پودر تبدیل کردند. برای این آزمایش، مقادیر زیادی ضایعات صنعتی که شامل فلزات گرانبها مانند طلا، مس، آهن و روی بود، ذوب شدند. غلظت طلا در این مایع حدود 250 در میلیون، غلظت پلاتین و پلاتین حدود 11 تا 16 در میلیون و سایر فلزات بین 190 تا 840 در میلیون بود. با افزودن ژل به این مایع، مشاهده شد که ژل قادر است 90 درصد طلا، پلاتین و پالادیوم و مقادیر کمی مس، روی و آهن را از سایر ترکیبات جذب و جدا کند. این خاصیت قابل توجه بازیافت به روش استفاده از ژل سلولزی به دلیل وجود سلولز است. سلولز ذاتاً منظم و خاص نیست، به همین دلیل است که مواد شیمیایی به راحتی در قالب آن نفوذ می کنند که منجر به قدرت جذب بالای آن می شود. با این حال، هنوز مشخص نیست که چرا ژله کاغذی فقط فلزات گرانبها را جذب می کند. یک کیلوگرم ژل توانایی جذب 906 گرم طلا را دارد.

بازیافت برد به روشی که مواد سمی وارد محيط زيست نمي شود

محققان چینی روش جدیدی را برای بازیافت برد به روشی که مواد سمي وارد محيط زيست نمي شود که از بردهای الکترونیکی رایانه ها، تلفن های همراه و سایر وسایل الکترونیکی منسوخ کشف کرده اند که از سموم موجود در این بردها برای ورود به محیط استفاده نمی کنند. بردهای الکترونیکی معمولاً از صفحه ای تشکیل شده اند که مدارهای مسطح “رزین” و “فایبرگلاس” روی آن از مواد عایق مانند الکترونیک و قطعات الکترونیکی مانند خازن ها، مقاومت ها و تراشه ها ساخته شده اند. آمارها نشان می دهد که تعداد بردهای الکترونیکی تولید شده در جهان سالانه 9 درصد افزایش می یابد و تنها چین و تایوان در مجموع سالانه 200 میلیون متر مربع از این بردهای الکترونیکی تولید می کنند. در حال حاضر تنها درصد کمی از بردهای الکترونیکی منسوخ بازیافت می شوند و همان درصد اندک معمولاً در کوره های ذوب مس ریخته می شوند که گازهای سمی را به جو منتشر می کنند. بردهای الکترونیکی که به مراکز بازیافت منتقل نمی شوند معمولا دور ریخته می شوند که باعث می شود مواد سمی مانند فلزات سنگین و “دیوکسین” از آنها نشت کرده و به زمین، منابع آب زیرزمینی و جو پخش شود.

بازیافت به روش پودر کردن و استفاده از میدان مغناطیسی

بازیافت به روش پودر کردن و استفاده از میدان مغناطیسی :محققان دانشگاه جیائوتانگ در شانگهای روش جدیدی برای بازیافت قطعات الکترونیکی ابداع کرده‌اند که شامل پودر کردن بردهای الکترونیکی و سپس جداسازی مواد فلزی از غیرفلزی با استفاده از میدان مغناطیسی با ولتاژ بالا است. محیط خلاء جدا شده و مواد غیر فلزی در قالب های کوچک به دست می آید. با استخراج آلومینیوم و قلع به کار رفته در این صفحات، نوعی ماده باقی می ماند که در گذشته بازیافت آن دشوار بود. با استفاده از این روش، قطعات غیرفلزی این صفحات را پودر کرده و پس از افزودن، در دمای بالا به صورت خمیر در می آورند و نوعی «رزین» به داخل قالب تزریق می کنند. برخی از این مواد مانند بتن مسلح استحکام دارند و می توانند جایگزین خوبی برای چوب باشند و در ساخت مصالح ساختمانی یا مواد اولیه برای مکان های عمومی استفاده شوند. به طوری که ممکن است در آینده نیمکت پارکی که روی آن می نشینید از زباله های رایانه شخصی ساخته شده باشد. در مورد بازیابی کامپیوتر باید به این نکته توجه داشت که ما با بازیابی یک شی با یک ترکیب واحد سر و کار نداریم، بلکه با بازیابی تجهیزاتی با عناصر و ترکیبات بسیار و متنوع سروکار داریم، پس طبیعی است که بازیابی از چنین تجهیزات، دامنه و خطرات بسیار گسترده است.