ضایعات الکتریکی که به ضایعات سمی معروفند؟

ضایعاتی داریم که بدلیل کادیومی یا اسید هایی مختلفی در خود دارد و چون دیگر استفاده نمی شود به ضایعات الکتریکی سمی معروف است در این پست می خواهیم با این گونه ضایعات اشنا شوم همراه ما باشید.

بقیه متن در ادامه مطلب

فهرست اجزاء الكترونيكي سمي در رايانه:

•  تخته مدار رايانه كه داراي فلزات سنگين مثل سرب و كاديوم است

•  باطريهاي رايانه كه داري كاديوم است

•  لامپ پرتو كاتودي به همراه اكسيد سرب و باريوم

•  كابل هاي مسي با پوشش «پي.وي.سي.» و قطعات پلاستيكي رايانه كه در زمان سوخته شدن براي بازيافت فلزات ارزشمند دي اكسيد هاي بسيار سمي را از خود آزاد مي كنند
   اخيرا تحقيقاتي در آمريكا صورت گرفته كه نشان داده كه تا سال 2004 بيشتر از 315 ميليون رايانه غيرقابل استفاده خواهند شد.

تا سال 1997 متوسط استفاده مفيد از يك رايانه 4 الي 6 سال بود و اين تا سال 2005 به 2 سال كاهش پيدا مي كند.

بهترین راه فرار از این نوع ضایعات:

صادرات:

  يكي از علت هاي اساسي كه ايالات متحده آمريكا با مسائل مرتبط با ضايعات الكترونيكي مواجه نمي شود، راه فراري است كه آنها و برخي ديگر از كشور ها از آن استفاده مي كنند: صدور ضايعات به كشورهاي در حال توسعه آسيايي. بيشترين ضايعات الكترونيكي توسط كشورهاي توسعه يافته در جهان توليد مي شود . صدور ضايعات به كشورهاي توسعه نيافته به طور تاريخي بهترين راه فرار كشورهاي صنعتي از مشكلات مرتبط با آن بوده است. در اواخر دهه 80 و اوايل دهه 90 عموم مردم در اكثر كشورها تظاهراتي را بر عليه اين مسئله بر پا كردند تا بدين ترتيب قوانين بين المللي همانند Basel Convention تصويب شدند.

    ولي در حال حاضر مشكل جديد تري در خصوص تجارت با ضايعات تحت عنوان بازيافت به وجود آمده است. زيرا در حال حاضر مواد الكترونيكي جهت انجام بازيافت به كشورهاي آسيايي فرستاده مي شوند. به همين علت در سال 1994 Basel Convention منع صدور هر نوع از ضايعات خطرناك را از كشورهاي غني به كشورهاي در حال توسعه تحت هر عنواني- مانند بازيافت- ممنوع ساخته است.

بازيابان در قالب تاجران ضايعه:

مصرف كنندگان ممكن است تعجب كنند وقتي دريابند اكثر شركت هايي كه خود را تحت عنوان «بازيابان رايانه و ضايعات الكترونيكي» مي نامند بيشتر به تجارت ضايعات مي پردازند تا به كار حقيقي بازيابي ضايعات الكترونيكي! آنان اين كار را به طور مستقيم و يا غير مستقيم انجام مي دهند.

چگونه ضايعات الكترونيكي را كاهش دهيم؟

برخي از راه حل ها:

1. ممنوع اعلام كردن صادرات ضايعات الكترونيكي: همانند آن چه در كشورهاي عضو اتحاديه اروپايي اجرا مي شود، ايالات متحده آمريكا نيز بايد صادرات ضايعات الكترونيكي را كه حاوي مواد مضر هستند ممنوع اعلام كند.

2. خارج كردن سموم: جلوگيري از آلودگي تنها به معناي بازيافت ضايعات نمي باشد، بلكه بايد از ابتدا موادي توليد شوند كه حاوي مقداري كم از ضايعه باشند و در آنها از مواد خطرناك استفاده نشده باشد.

3. تمرين احتياط- جلوگيري از ورود مواد سمي: يعني حتي اگر احتمال آن مي رود كه استفاده از ماده اي باعث ايجاد خطر شود، جداًَ از استفاده از آن جلوگيري شود.
4. مسئوليت پذير كردن توليد كننده:در اين مرحله توليد كننده بايد مسووليت هزينه هاي آنچه توليد كرده است را بر عهده گيرد. به اين ترتيب آنان مجبور خواهند بود موادي كه داراي خطر كمتري هستندتوليد كنند.

5. مجبور كردن توليد كنندگان به پس گرفتن مواد : به اين ترتيب آنان مجبور هستند موادي را كه توليد كرده اند در پايان عمر مفيدشان پس بگيرند.

6. طراحي به نحوي كه قابليت استفاده طولاني مدت، ارتقا، و بازسازي و استفاده مجدد داشته باشند: از آنجاييكه سود بيشتري را توليد كنندگان از طريق توليد منابع جديد و مجبور كردن مشتريان به خريد آنان بدست مي آورند به اين ترتيب از توليد ضايعات جلوگيري خواهد شد.

7. طراحي براي بازيافت:  هنگامي كه وسيله اي توليد شد بايد اطمينان حاصل شود كه در هنگام بازيافت دوباره آنان مواد خام اوليه موادمضري را ايجاد نكنند.

تجربه اي از كشور سوييس در اين زمينه:

در اواسط سال 1998 بود كه در سوئيس براي آشغالهاي الكترونيكي اقداماتي شروع شد.
در سوئيس دو سازمان S.EN.S (مؤسسه سوئيسي بازيافت زباله ها) و SWICO (انجمن صنايع فناوري ارتباطات و اطلاعات سوئيس) نقش مهمي را در اين زمينه ايفا مي كنند . آنها جوازهايي براي متخصصين بازيافت زباله ها صادر مي كنند و با بازرسي هاي منظم، ماشين آلات را كنترل مي كنند. تا اواخر سال 2001 چهار جواز توسط SWICO و ده جواز توسطS.EN.S  به متخصصين بازيافت زباله ها واگذار شد و هشت جواز توسط هر دو سازمان به متخصصين بازيافت پرداخت شد. اين دو انجمن 427 شعبه در سراسر سوئيس دارند